project periode 4


Deze periode zijn alle vakken samengevoegd tot een project. Voor Ruimtelijk Ontwerp luidde de opdracht: ontwerp een personal space rondom jezelf en rondom een gekozen locatie. Vanuit een krantenartikel ben ik mezelf bezig gaan houden met geluidsoverlast en geluidsoverlast rondom mezelf. Ik wilde een geluidsmuur ontwerpen die in mijn groene omgeving zou passen. Geen lelijke muur zoals je vaak ziet. 


  
Weer greep ik naar het bestaande, een geluidsmuur is al eerder ontworpen en in vele vormen. Na een kritisch gesprek met de docenten kwam dat naar voren. Mijn ontwerp moest eigenzinniger worden, beeldend interessanter. Ik ging mijn interesses samenvoegen. Geluid, het afsluiten van stadsgeluiden en het willen van groen/natuur om me heen. Ik wilde een groen gebied midden in het centrum van Eindhoven waar men zich even helemaal af kan zonderen van de drukte. Dit was een stuk eigenzinniger en veel meer binnen mijn eigen interesses en wensen. Ik begon uitgebreid onderzoek te doen naar de vorm. Dit keer ging het veel lekkerder met de opdracht, ik kreeg er ook een binding mee.













Helaas heb ik functionaliteit bij het eindontwerp te veel een rol laten spelen waardoor de spannende vorm die het had in mijn schetsen verloren is gegaan en het beeld een stuk minder interessanter en uitdagender is geworden.




Voor de personal space rondom mijzelf ben ik uitgegaan van slapen met raam open. Ik houd van frisheid, luchtigheid en vind het heerlijk wanneer het regent en de druppels op mijn dakraam vallen en wegstromen. Ik ben me bezig gaan houden met slapen en het vallen en ruisen van water, waarna ik een bed ben gaan ontwerpen met een soort van koepel om je heen, waar water doorheen wordt gepompt waardoor het lijkt alsof het regent. Daarbij ging het zowel om het zien als het horen van water.












Bij Beeld en Concept was er naast het project nog een extra opdracht, waar de focus lag op de inhoud. Ieder stelde een informatiepakket samen over een persoonlijke plek en gaf deze door aan een ander. Ik kreeg een informatiepakket van een slaapkamer. Wat mij direct opviel is dat deze persoon veel aan het raam zat. Voor haar was dit een soort mystieke, rustgevende plek. Dat was een overeenkomst met mijn eigen informatiepakket wat ging over een raam. Ook ik kende de woorden rust, afsluiting, ontspanning toe aan mijn raam. Wat verder interessant was is dat zij in haar kamer gespoelde stukken hout gebruikte als meubelstukken.

Ten eerste wilde ik een persoonlijke ruimte rondom het raam ontwerpen van aangespoelde stukken hout. Qua inhoud en vorm niet interessant genoeg. Na overleg en brainstormen met de leraar kwam ik tot het idee om de persoon de toegang to blokkeren tot het raam om zo het verlangen naar het wegdromen nog groter te maken. Dit in combinatie met de aangespoelde stukken hout die de weg tot het raam zouden blokkeren.   
  


tweedimensionaalbeeld periode 3

 


 


Op het tweedimensionaal vlak, zoveel mogelijk ruimtelijkheid creëren. Makkelijker gezegd dan gedaan. Een hoop experimenten en tekenen naar de waarneming (van naakt modellen om zo het driedimensionale van het menselijk lichaam op papier te krijgen.






 



 


Ik ben veelal gaan werken met gelaagdheid. Beelden achterelkaar zetten om zo ruimtelijkheid te creëren. De vormen groter en kleiner ten opzichte van elkaar maken en werken met licht en donker. Uiteindelijk heeft dat meer illustratief gewerkt dan ruimtelijk. De beelden kregen meer een verhalende lading dan ruimtelijkheid.
 












driedimensionaal beeld periode 3


Ook een opdracht om de kwaliteiten van het beeld te onderzoeken, te herkennen en te gebruiken om zo een ontwerp eigenzinniger te maken. Het maken van een interessante, uitdagende vormentaal.



Van vormen uit de architectuur maakte ik composities. Deze composities stelden de plattegrond voor van het ontwerp. Vervolgens werden deze ruimtelijk gemaakt. Vervolgens werden functies toegekend om verschillende schalen; 1:100, 1:20 etc.










Weer hield ik het op het bestaande; een showroom een bureau, ik keek niet ver genoeg, niet breed genoeg. In veel gevallen wil ik functionaliteit de hoofdrol laten spelen en niet de vormgeving. De functionaliteit verknalt de vormgeving. Uitdagende vormen geven plaats voor functie. Daardoor verliest het beeld/ontwerp de interesse.


Vakstudie periode 3






Hoofddoel: zo optimaal gebruik maken van de ruimte, de kansen en mogelijkheden te onderzoeken en zo optimaal mogelijk te gebruiken voor je ontwerp.

Behoorlijk moeilijk vooral in het begin. Iets waar ik zelf vaak last van heb gehad tot de helft van periode vier: het grijpen naar het bestaande. Mijn gebrek om een eigenzinnig beeld de creëren. Ik begrijp nu pas hoe belangrijk dat is. Het maakt een ontwerp persoonlijk, interessanter, vernieuwend wanneer eigenzinnigheid mee gaat spelen bij het vormgeven.



Het ontwerpen van een eetgelegenheid heeft me wel de ogen hiervoor geopend, maar toch ben ik het later pas echt gaan beseffen. Waarom zou je gaan zitten op een stoel aan een tafel? Optimaal gebruik maken van de ruimte en haar mogelijkheden, jezelf loswerken van bestaande gebruiken. Dat is aan het einde van de periode uitgekomen bij het ontwerp van de eetgelegenheid in het bos. Maar misschien toch nog te gewoontjes. We hadden het uitdagender kunnen maken, de gast meer moeite kunnen laten doen om aan zijn eten te komen.




beeld&concept periode 3


Geïnspireerd door enkele verhalen uit “De Onzichtbare Steden” ging ik vol goede moed aan het werk. Geleid door een gedachte dat gevoelens van een persoon het uiterlijk van zijn omgeving kan bepalen begon ik met het maken van beelden door middel van toeval.

Ik vulde bekers met inkt of verf, nam een groot vel papier, en leegde de beker op het vel. Meteen was ik verliefd op de vorm die gaf. Al snel begon ik de bekers op verschillende manieren op het vel te gooien. De spetters zorgde voor ruimtelijkheid, perspectief eigenlijk. Mijn volgende stap: meer beelden maken gekoppeld aan het idee van gevoel en omgeving.





Net als vorige periodes was ik weer te snel tevreden met mijn beelden. Na mijn werk te hebben besproken met de leraar, kwam al snel de conclusie dat ik nooit vooruitgang en nieuwe beelden zou kunnen maken door verf en inkt op een blad te gieten. De vorm zal uiteindelijk altijd hetzelfde zijn. Hier kon ik niet op door.

Tja, ik zat goed vast. Net zo vast als een van de steden uit de verhalen. Ik kreeg daar een binding mee, ik zat ook vast. Ik nam wat meters touw en begon mezelf helemaal vast te zetten door naar elk punt in mijn kamer touw te spannen, totdat het onmogelijk voor me was om nog te kunnen bewegen.


 



De restvormen die de touwen vormden, sneed ik uit op karton en voegde deze samen tot en bouwwerk. Met deze vorm ben ik gaan spelen. Eromheen filmen. Niet genoeg naar mijn idee, niet genoeg om een band te krijgen tussen het beeld en de inhoud.